SİLMEK LAZIM

Hayatta her şeyi hak ettiği yere koymak lazım. Evinizdeki eşyalar gibi. Nasıl yerini bulmayan eşya göze batıyor ve rahatsızlık veriyorsa yerli yerinde olmayan insanlar da öyle. Fazla değer verip çok göz önüne aldığında gözü yoruyor, gönlü yoruyor, dimağı yoruyor. Biraz uzaklaştırmak gerekiyor göz önünden. Gereğinden fazla vaktimizi alıp enerjimizi çalmasın diye.

Yaşanılanlar da öyle değil midir? Çok önemsersen şişer, önce kafanı meşgul eder, gününü meşgul eder ve giderek tüm hayatını doldurur. Önlemini almazsan sadece yer kaplamakla kalmaz zarar vermeye de başlar. Öyleyse ne kadarına değiyorsa o kadar umursa. Ne kadar ediyorsa o kadar önem ver. Kıymet veren kadar kıymet biç. Kırılıp, darılıp, gücenip bir yere koyma insanları. 'Hiçbir şey değilsin' mevkiine koy, hükümsüz kıl gitsin. Yoksa boşa çaba, boşa enerji harcar ve tüketilen, yıpranan olumlu duygular için çok hayıflanırsın sonra.

Yani diyeceğim o ki sana rahatsızlık verenleri saf dışı bıraktığında seni iyi hissettirecekler için yer açılmış olur hayatında. O olumsuz ve rahatsızlık verenlerin sisi arkasında kalan güzel, mutluluk ve huzur verici şeyler netleşir, görünür hale gelir.

Vazgeçilmez zannedilenleri geride bıraktığında hiç de öyle olmadıklarının ayrımına daha kolay varırsın. Değerini çok arttırıp burnunun dibine soktuğunda göremiyor insan neyin ne olduğunu.

Sonra çok değer verdiklerinden arıtıp yaşamını sadeleştirdiğinde kendiyle karşılaşıyor, kendiyle buluşuyor insan. 'Vay be, bir ben varmışım burada' diyebiliyor. Yeniden kendi ile tanışıp, yeniden buluşmanın verdiği hazla kendi için adımlar atabiliyor. Kendini iyi hissetmek için çabalıyor bu kez. Elbette bu da yaptıklarında tatmin duygusunu beraberinde getiriyor. Mutmain bir gönül, rahat bir zihni, mutlu insanı doğuruyor haliyle. Öyleyse arınmak lazım fazlalıklardan, kalabalık yapan her ne varsa onlardan.

bir doğruyu çizmek

kalemde değil

tutan elde

silmeden yol alabilmek de

çizenin maharetinde

lakin

silmek lazım bazen

izleri kalmamacasına

durmak

yeniden çizmek