Öteki ders

Biraz çekiştiriyorsunuz tuttuğunuz uçtan. Çekiyorsunuz kendinize doğru, geliyor. Birikiyor önünüzde çektiğiniz kısım.

Sol elinizin dört parmağını birleştiriyorsunuz, üzerine sarıyorsunuz. Sardıkça parmaklarınız kapanmaya başlıyor. Sağ elinizle de çekmeye devam ediyorsunuz. Bir yerlerde bir şeyler sökülüyor olmalı. Siz çekiyorsunuz, o gelmeye devam ediyor.

Parmaklarınız üzerinde birikmiş olanı, özenle dağıtmadan çıkarıyorsunuz. Sonra üzerine sarmaya devam. Elinizi dolduran bir top oluşuyor önce. Ardından her dolanışınızda büyüyor. Her seferinde biraz daha, biraz daha büyüyor.

Çekmeye ve dolamaya devam etseniz bir süre sonra top, elinizde tutabileceğinizden daha büyük, devasa bir şeye dönüşecek. Ve yeni çektiklerinizi onun üzerine sarmaya gücünüz yetmeyecek.

Yaşam böyle.

Bir şeyi fark ediyorsunuz yaşamın bir anında. Ucundan çekiyorsunuz. O da ne?

Bitmiyor. Sonrası gelen gelene. Her şey çok ince, çoğu zaman da görüp idrak edemediğimiz bağlarla birbirine bağlı. Biz, sadece tuttuğumuz kısmı anlamaya çalışıyoruz. Hoş, pek de anladığımız söylenemez ya. Neyse.

Yaşam ve olaylar. Bir sebep sonuç zinciri aslında. Bir olayın sebebi, başka bir olayın sonucu. Sonuç olarak değerlendirdiklerimiz de başka başka olayların sebebi.

Bundandır pek çok şeyi bir bütün olarak algılamak önemli.

Bir insanın konuşması…

Aldığı eğitimin, kültürün bir parçası. Davranışları, gidip gördüğü yerler, birlikte zaman geçirdiği insanlar.

Daha iyi anlamak için daha kapsamlı bakabilmek gerek, çok pencereden görmek. Bir tek kapıyı kullanmamak gerek dışarıyı görmek için. Sağlık ve umutla.

Bir şiirle noktalayalım sözü.

bahardan toplayıp papatyaları

umudun ipine dizerdik

hesapsız

varsıldık

güçlüydük

yarına varma telaşındaydı

ayaklarımız

o vakitler başka türlüsü yoktu

özlemlerin…

pamuk helva renginde

bir tebessüm gibi çatlardı günler

kabuğu dardı

bekleyişlerin

gün hep artardı gecelerden

o vakitler

başka türlüsü yoktu

ayrılıkların…

bir renk

bir koku

bir ürpertiydi her şey

özlerdin

türküler söylerdin gecelere

mavi kanatlı bir kuş gibi

yüreğime konardı sesin

o vakitler

başka türlüsü yoktu

sevmelerin.

şiir

çıplak ayaklı

elleri çamur

çocuktu bahçemizde

ya kumdan kaleler yapardı

ya kağıttan gemiler

o vakitler

başka türlüsü yoktu sevmelerin.