Ödemiş Kitap Fuarı ve Ödemişliler

26 Nisan Pazartesi günü başlayan kitap fuarı bitti. 'Ne kaldı geriye?' diye bir sormak, yaşanmışlıkların muhasebesini yapmak gerekiyor elbette.

Kar ve zarar hesabı yapmak, her zaman faydalıdır. İnsan neden, nelerden kar ettiğini görür. Bir de nelerden ve niçin zarar ettiğini.

Yapılan hesap, gelecek günlerden bir muştu olarak kabul edilebilir. İnsan, en kolay yaşayarak öğrenir. Bu, ancak yaşadıklarındaki yanlışları görmesiyle mümkündür.

Kitap fuarının 'en' ziyaretçileri çocuklardı. Büyük bir kısmı da öğrencilerdi. Öğretmenlerinin eşliğinde fuara gelen çocukların gözleri ışıl ışıl umuttu. Beğendikleri kitabı satın alma fırsatını değerlendirirken fuara katılan yazar ve şairlerle de sohbet etme imkanı buldular.

On sekiz yaş üstü ziyaretçiler oldukça azdı. Malum, okuyanı severiz de kendimiz pek okumayı sevmeyiz. Okumak gerektiğinde hep meşgulüzdür hiç olmadığı kadar.

Kitap fuarının en değerli ziyaretçileri, bence çocuklarıyla birlikte kitap fuarına gelen anne babalardı.

*

Neden az okuyan bir toplumuz?

Bu sorunun yanıtı yukarıdaki bölümde saklı aslında.

Çocuklarıyla kitap fuarına gidenlerin sayısı kadar okuyoruz.

Az okuyoruz, çok az.

*

Bir şiirle noktalayalım yazıyı.

Ve iyi okumalar dileyelim herkese.

hüzünler ekip gittiniz

hüzünler ekip

gittiniz

bahçelerimize…

ne yağan dolular durdurdu

sizi

ne kar

an naçar

zamane sitemkar…

turnalar

katar katar

göç eyledi

ardınızdan

kanatlarına

bir selam tutturduk

bir mavi bulut

çokça sükut

buralardan

selam

dönmedi de

bulut hep yağdı

yokluğunuza

ünsüz harflerle yazdık

sessizliğimizi.

ne kimseye sorduk

rüzgar saçlı çocuklar

nerede

ne kimseden duyduk

yanmış bir ağaç gibi

gökyüzünün bağrında uyuduk

biraz gül

biraz kül savrulur şimdi

bahçelerimizde

bir yangından arta kalmıştır her şey.

hüzünler ekip

gittiniz

bahçelerimize…

ne yağan dolular durdurdu

sizi

ne kar

an naçar

zamane sitemkar…

04/04/2018

Ödemiş

Sevgi, dostluk ve umutla.