Nedensiz yazılar

Ihlamur kokuları sarmış baharımı, soludukça soluyorum. İlk akşamın deminde iyileştirici bir hissiyat oluşturuyor insanın içinde. Derin derin soluyor insanlar da bu kokuyu ve onun üzerine konuşuyorlar. Demek ki güzellik, her halükarda fark ettiriyor kendini ya da fark ediliyor. Zira güzeli olanın güzel kokuları yayılıyor etrafa, mis gibi. Belki güzelliği oluşturanın, yapanın öyle bir derdi de yoktur ama istemese de sonuçta fark ediliyor.

Güzellik bulaşıcı olduğu gibi güzelliği hissetmek de bulaşıcı galiba. Birinin bir güzelliği fark edip algılaması ve bunu başkaları ile paylaşması, o güzellik algısının paylaştığı kişiye de bulaşmasına neden olabiliyor.

Tabi güzelliği görmek veya görememek de ayrı bir konu. Algılar aynı değil. Ortada olanı görmek için ya iyi bakmak lazım ya da bakış açısını değiştirmek. Elbette kolay bir şey değil bu. Daha doğrusu durumun farkına varabilmek, durduğun yerin seni yanılttığının ayrımına olabilmek her zaman mümkün olmayabiliyor. Bazen dışarıdan gelecek bir uyarı ile durumun ayrımına varıp aydınlanma yaşayabiliyor insan.

Yine de yaşanılanlar ve söylenenler karşısında dikkatli olmak gerekir kanaatindeyim. Zira kelimeler yanılabilir… Çoğu zaman görünen hakikattir ama görünen de yanıltabilir, gerçek başka olabilir. Güzel bir söz okumuştum: 'Her şey göründüğü gibi olsaydı eline aldığın deniz suyu mavi olurdu.' Tabi burada bahsettiğim; güzellikten ziyade yaşadığımız olaylarla ilgili gördüklerimiz, algılarımız ve bize dışarıdan aktarılanlarla ilgili.

Her görünenin bir de görünmeyen yüzü vardır. Duygu ve gerçek örüntülerimizi oluştururken bunu gözden kaçırmamak gerekir.

Nereden nereye geldik. Ihlamur kokusu ve gerçeğe yolculuk…

yanılsama

camın buğusu

gözün algısı

yanılsama

sözün gücü

gücün kaynağı

zorlama

aynıyı yapıp

gayrıyı bekleme -umma-

zannetme

aynı su

yıkandığın

sen aynı

ya da

zaman

aynada gördüğün

senden farklı

faklı sana

sen de

ben de

o da

insan…