Küçük yetişkinler

Derler ki, 'İnsan, anne yahut babası öldüğü zaman büyür.'

Neden mi? Anne ya da babanın ölümü; sorumluluk almak, kendi başına kalmak, kendi kararlarını kendi almak eşiğine taşır insanı. Hal böyle olunca da büyür insan.

Çocuklarımıza yaptığımız en büyük kötülüklerden biridir onlara sorumluluk vermemek. Her şeyi önlerine koymak, yedirmek, içirmek, temizlemek… Onlar için yaptığımız her şey, hem bizi kendimizden uzaklaştırır hem de çocuklarımızdan.

Onlar için çok şey yaptığımızda çok sevileceğimize inanırız. Bu, son derece yanlış bir kanıdır oysa. Bu, tıpkı şuna benzer;

Bir kişi, konuşmayı ne kadar çok severse sevsin karşısında onu dinleyen biri yoksa ya da dinleyen kişi görünüşte dinliyor gibi ise bir süre sonra konuşmayı bırakır. Çünkü boşa konuşmak, kimseye zevk vermez.

'İşleyen demir ışıldar' demiş atalarımız. İşlemeyen demir de paslanır. Yıpranır, yok olur. Bir süre kullanmadığınız makinelerin bozulduğunu görürsünüz. Son bıraktığınızda çalışır vaziyettedir halbuki.

İşleyen her şey, uzunca yıllar varlığını devam ettirir. Aksi takdirde varlığı, herkesten önce kendisi için anlamsızlaşır. Bu anlamsızlık, yok olmanın habercisidir.

Geçenlerde bir annenin serzenişine tanıklık ettim. Diyordu ki, 'Ben, oğlum için her şeyi yapıyorum. Bir şeyini eksik etmemeye çalışıyorum. Bir dediği iki olmuyor.'

Takdir edersiniz ki çocuklarımızı elleri önünde bağlanmış, hizmete hazır insanlar beklemiyor dış dünyada. Evde prens yahut prensesler gibi yetiştirilen çocuk, sanıyor ki evin cümle kapısını kapatıp dışarıya çıktığında herkes ona göz bebeği gibi davranacak. Başkalarına baş tacı olacak. Her şeyi takdir edilip ödüllendirilecek. Yanlışları görmezden gelinecek. Eksikleri tamamlanacak.

Hiçbir şey beklentilerle eşleşmediğinde sorunlar büyümeye başlıyor. O zamana kadar sorun çözme becerisi de edindirilmemiş olan çocuk, tanınmaz hale geliyor. Evdekiler ile dışarıdaki insanların arasındaki mesafeyi algılamıyor. Böylelikle kişinin en güzel zamanları, evdekilerin yanlışlarına kurban edilmiş oluyor.

Ne diyelim.

Sevgi emektir.

Sevgi fedakarlıktır.

Sevgi güzel şeydir. Ancak sevdiğimiz insanlara kendi olma şansı vermekten kaçınmamak koşulu ile.

Bırakın arada bir çocuklarınız da sizin için bir şeyler yapsın.

Evi temizlesinler. Bulaşık yıkasınlar. Yumurta kırsınlar.

İnsanın kendi üzerine düşen sorumluluğu alması kendini sevmesidir, etrafındakilere değer vermesidir.

Sevgi, dostluk ve umutla.