Kimseye etmem şikayet…

'Kimseye etmem şikayet, ağlarım ben halime.' Ne kadar anlamlı dizeler. Tam da insanın içinde bulunduğu ruh halini yansıtıyor. Sözler, İhsan Raif Hanım'a ait. Üstelik hazin de bir öyküsü var.

13 yaşında yaşamış olduğu kötü bir durum karşısında hiçbir kabahati olmamasına rağmen adı çıkmasın diye evlendirilen bir çocuğun hikayesi aslında. Bir valinin kızı olan İhsan Raif Hanım, ailesiyle birlikte İstanbul'da ikamet etmektedir. Taş Konak'ta geçen günleri, İhsan Raif ve kardeşi Belkıs için mutlu mesut oldukları günler olarak hafızalarında yer edecektir. Ta ki evlerine gizlice giren Reji Memuru Mehmet Ali, İhsan Raif'in hayatını karartana kadar. Gözü küçük kızda olan Mehmet Ali, evlidir ve çocuğu vardır. Küçük kızların odasına girer ve İhsan Raif'i kaçırmaya yeltenir. Çocuklar çığlık atmaya başlayınca korkup kaçar. İhsan Raif kurtulmuştur adamın elinden ama bu seferde babası engel olarak çıkar karşısına. Bütün bunlara rağmen İhsan Raif'in babası Raif Paşa; kızının adı çıkmasın, şerefleri iki paralık olmasın diye 13 yaşındaki kızını bu adama verir. İhsan Raif Hanım, ne kadar yalvarıp yakarsa da nafile. Mehmet Ali ile evlendirilir ve o çok sevdiği Taş Konak'tan, İstanbul'dan ayrılıp İzmir'e çocuk gelin olarak gelir.

Musiki ve edebiyata olan ilgisi, yaşı ilerledikçe daha da artar. Yaşadığı elim hadiseleri de kağıda döker ve bir nebze olsun içini rahatlatmaya çalışır. İşte tam da bu duygularla yazılmış bu dizeleri, şimdi dinleyip kendimize yorarız hep. Yıllar öncesinde yazılmış dizeler, farklı hayatlarda nasıl da anlam kazanıyor inanılır gibi değil…