GELİNCİK MEVSİMİ

göğün mavisi

toprak boyası

boylansın

güneş güneş

ışığın çocukları

boyansın

mevsimin gülüşleri

sarı, beyaz papatyalar

ve

kırmızının en albenilisi

gelin çiçekleri

büyüsün çocukluk

yüreği çocuk kalan

düş gönüllülerde…

Yol kenarlarında özlem özlem büyüyen ve sabahın ilk ışıkları ile mevsimi renklendiren gelin çiçekler. Mevsimi kendine döndürüyor, kırmızıya boyanıyor etraf…

Bu manzara aylar öncesinin bir muhabbetini canlandırıyor usumda. Üniversite arkadaşlarım Sebiha Kırpık ve Ayşe Aydın ile gelincikler üzerine söyleşmiştik mevsimsiz. Malum benim gelincik merakım ve sergide yer alan gelincik tablolarım üzerine bu mesele gündeme gelmiş ve sohbetimiz çocukluğumuza dek uzanmıştı. Çocukken oyun zamanlarımızda gelinciklerden yaptığımız gelinler hatırımıza gelmiş ve bize o günlere dair çağrışımlar yapmış, biz de bunlar hakkında yazışmıştık uzunca. Bir kez daha yazma sözü vermiştim gelincikleri. Yolumun üzerinde beni selamlayan kırmızılıklar sözümü hatırlattı haliyle.

Hani bazımızın annesini çağrıştırmış ve bu yüzden en sevdiğimiz -çiçek- olurken kimimizin en güzel oyununun kahramanı olmuş, kimimizin gelecek düşlerini içine alarak büyütmüş kendini. Beyazı, pembesi, kırmızısıyla çocukluğumuzun süsleriymiş elbet. Gönül bahçelerimizin şenliği, anı hazinemizin istisnai parçası. Hepimizin anıları vardı onlarla ilgili. Anadolu'nun farklı coğrafyalarında, benzer algılarla, benzer şekillerde yer edinmiş ve belleklerimize kazınmış istisnalardan biri olmuş. Ellerimiz aynı şekilde boyanmış, aynı merakla tomurcuklarını patlatıp renk arayışını yaşamışız. Aynı duygularla aynı şekilde şekillendirip giydirmişiz gelinlerimizi. Ortak hisler, ortak payda…

Bir çiçeğin sizi birleştirebileceğini düşündünüz mü hiç? Sizin birleştirici çiçeğiniz hangisi?

Nisanın imzası

kırmızıya çalarken gün

mühürle zamanı

essin rüzgar

salınsın

zamana yoldaş

anılara yoldaş….