Burası senin çöplüğün mü?

Delikanlı, kaldırımda yürüyordu. Cebinden bir mandalina çıkardı. Kabuklarını soydu, önünden geçtiği dükkanın yanındaki kaldırıma attı. Dükkan sahibi, temizlik konusunda çok duyarlı bir kişiydi. Hemen dışarıya çıktı. Kızgın bir şekilde:

-Kabukları atacak başka bir yer bulamadın mı? Burası senin çöplüğün mü? Bak buraya çöp tenekesi koydum, çöpler yerlere atılmasın diye. Al o attığın mandalina kabuklarını, hemen çöp tenekesine at. Bir daha kaldırımlara, yollara çöp atma!

Delikanlı bozuldu. Mandalina kabuklarını yerden almakla almamak arasında kararsız kaldı. Dükkan sahibi de bakıyordu. İstemeyerek de olsa delikanlı, attığı kabukları toplamaya başladı. Yerdeki mandalina kabuklarını toplarken elindeki mandalina da yere düştü. Öfkeyle onu da aldı, hepsini birden çöp tenekesine dükkan sahibinin kafasına çarpar gibi attı. Hızlıca uzaklaştı oradan. Dükkan sahibi arkasından baktı bir süre. Kendi kendine söylendi:

-Ne biçim insanlar var burada yaa… Adam hem suçlu hem güçlü. Uyardım diye kızıyor bir de. Herkes benim gibi kaldırımlara çöp atanları uyarsa, bu kadar çevre kirliliği olmaz. Benim gibi kaç kişi var? Devede kulak. Adam çekirdeği yiyor, kabuğunu rastgele atıyor. Alışmış bir kere, çevrenin kirlendiğinin farkında bile değil.

Her yerde buna benzer davranışlar görebilirsiniz. Adam sigarasını bakkaldan alıyor, paketi açıyor, yırttığı kağıt parçasını kaldırıma atıyor. Aldığı bisküvi paketini açıyor, içini yiyor, ambalajını kaldırıma atıyor. Sigarası bitiyor, paketini kaldırıma ya da yola atıyor. Bunlara benzer daha nice uygunsuz davranışlarla çevreyi bilinçsizce kirletiyoruz. Çevremizi sanki bir çöplük gibi görüyoruz.

İşin acı tarafı, kişi bunu doğal görüyor. Birisi engellemeye çalışsa kızıyor. Bu yüzden kavgalar bile oluyor. Yaptığı hatadan eksiklenmiyor, 'Sana ne!' diyerek karşısındakini suçluyor. Toplum olarak bu konuda aynı fikirde değiliz. Çöp atanı haklı bulanlar bile çıkar. Kirletmek bize doğal geliyor. 'Temizlik imandan gelir' diyoruz. Gereğini yapmıyoruz. Yoksa biz imansız mıyız? Bu konuda özeleştiri yapmanın zamanı çoktan geldi, geçiyor.

Herkes evinin önünü temizlerse belediyeye gerek kalmaz. Evinin önünü temizlemek yetmez, komşunun evinin önünü de kirletmemek lazım. Bazı esnaflar var, dükkanının önünü süpürüyor, biriken çöpü komşunun dükkanının önüne bırakıyor. Oldu mu şimdi? Al o biriken çöpü, çöp tenekesine koy. Komşun da aynısını yapsın. Çevren temiz olsun. Temiz bir çevre hepimizin içini açar. Bize sağlık verir.

Karşımda boş bir arsa var. Komşulardan bazıları, çöplerini oraya atıyor. Halbuki yanı başında belediyenin çöp konteynırları var. İki adım öteye gitmeye üşeniyor. Boş arsa çöplük değildir. Çöpler, belediyenin koyduğu çöp konteynırlarına atılmalıdır.

Kimileri de çöplerini getiriyor, konteynırın içine değil de yanı başına bırakıveriyor. Bu kadar da olmaz ki… Çöpü konteynıra kadar getirmişsin, içine atmalısın. Görüntü hoş olmuyor.

Bir kadın, evinin yanında yapılan inşaatın işçileriyle kavga ediyordu.

-Bu izmaritleri kim attı buraya? Burası sizin çöplüğünüz mü? Zıkkımı içip içip izmaritlerini buraya atıyorsunuz. Sizde utanmak sıkılmak yok mu? Ayıp değil mi bu? İçiyorsunuz sigaranızı, izmaritlerini kendi avlunuza atın. Benim avlumdan ne arıyorsunuz? Tekrar ederse şikayet edeceğim. Bunu bilmiş olun. Avlumda izmarit istemiyorum.

Özetlersek; çevremizi temiz tutmuyoruz. Gittiğimiz yerleri kirletiyoruz. Her yeri çöplük sanıyor, elimize ne geçerse atıyoruz.

Herkes böyle mi? Elbette hayır. Temiz tutanlar azınlıkta kalıyor.

Aslan yatağından belli olursa insan da çevresinden belli olur. Çevremizi temiz tutmalıyız.

Sevgi, saygı ve mutluluklar.