Bir telaş bir telaş

Bir gün bile geçtiğinde geride neler kalmıyor ki.

Kalanlardan bazıları insanın içini burkuyor, bazısı neşesini kaçırıyor. Mutlandıran, sevindiren, güçlendiren şeyler de kalıyor elbette.

Ancak insan genellikle olumsuz olanı hatırlamaya meyillidir. Bin tane güzel lafın içine bir tane kırıcı söz sıkıştır, anımsanan sadece kırıcı olan sözdür.

Bundandır belki yaşadıklarımızın muhasebesini yaparken olumsuz olanları toplayıp çıkarmamız, çarpmamız, bölmemiz.

Sıcak akışkanlığı arttırır. Soğuk dondurur. Hareketsizleştirir.

Yaz aylarının gündüzlerinde bir telaş, gecelerinde ayrı bir telaş vardır insanlarda.

Gecenin saat üçü.

Çok uzaklardan traktör sesi geliyor.

Tarla, büyük bir ihtimalle yeniden ekime hazırlanıyor.

Ağustos böceklerinin muhteşem korosu, dur durak bilmeden devam ediyor müziğine bu arada.

Yaz ayları, koşuşturmaca.

Daha çok iş, daha çok yorgunluk pek çok insan için.

Yıl boyunca ter döken, bütün gücüyle çalışan öğrenciler de sınav sonuçlarını aldılar. Yerleştirmeler yapıldı. Kaç öğrenci gönlündeki yerde bilemem. Ancak genel bir memnuniyetsizliğin olduğunun altını çizmeliyim.

Bir bahçedeki bütün ağaçlar kadar bütün çiçekler hatta toprak su ve toprağın üstünü ve altını dolduran canlılar.

Hepsi ayrı bir kıymettir. Yoklukları, zamanla diğerlerinin de varlıklarını tehdit eder hale gelir.

Ağaç olmadan, çiçek, su, toprak, börtü böcek olmadan hep eksik olan bahçe, günü gelmeden de yok olmaya mahkumdur.

Her insan, bir 'değer' dir.

Kimi güzel resim yapar, kimi güzel şarkı söyler. Kimi matematikte iyidir, kimi beden eğitiminde.

Makinelere tutkulu olan da vardır, ağaçlara, denizlere tutkulu olan da.

Her bireyin kendi kişisel özelliklerini, yeteneklerini ön plana çıkaran bir eğitim alması, bu yüzden önemlidir. On yıllık eğitim, insan ömrünün geri kalanının nasıl şekilleneceğini belirler çünkü.

Mutlu birey,

Üretebilir.

Mutlu birey, başkalarını mutlu edebilir.

Mutlu birey, başka canlıları da değerli bulur.

Sevgi, dostluk ve umutla.