Azlık çokluk

Bazı şeyler vardır. Bir tanesi azdır. Neler mi?

Otobüse bindiniz. Ayakta durmaya mecaliniz yok. Biri kalkıp,

'Buyurun teyze' dedi.

Ne hoş bir andır. Hem sevinirsiniz. Hem de beğeni dolu bir bakışla size yer veren kişiye.

Koca bir şehre böyle bir kişi yeterli midir?

*

Yaşınız yetmişi çoktan aşmış. Sağ elinizde bir değnek. Size yardımcı oluyor belki. Belki de yol gösteriyor. Sol elinizde bir poşet. Pek de ağır değil aslında. Ama yıllar öyle demiyor tabi.

Yanınıza on beş, on altı yaşlarında bir genç,

'Size yardım etmek isterim, gideceğiniz yere kadar' diyor.

'Sağ ol evladım' diyorsunuz. Siz ona adımlarınızı uyduramıyorsunuz. O size adımlarını uyduruyor. İlerliyorsunuz.

*

Bazı şeyler bir olsa da azdır. İki olsa da üç olsa da.

Bir dağ düşleyin.

Bir ağaç yeter mi?

Bir dere?

Bir kartal?

Az ötenizdeki koca tarlaya bir kök patates yeter mi?

Koca bir ahır. İçine bir kuzucuk yeter mi?

Baharda kırlara bir tek çiçek?

Güzellikler, iyilikler ne kadar çok olsa da azdırlar. İnsanlar, hep bunların daha çoğuna, daha çoğuna ihtiyaç duyar her zaman.

*

Pek çok kişi okumuştur bunu. Ancak öyle bir olay ki… Yazmadan geçmek mümkün değil.

Pek şirin bir köpek yavrusu.

Kapkara. Boncuk gibi.

Bütün ayakları ve kuyruğu kesilmiş.

Bir başka hayvanın işi değil elbette. Eli kesici alet tutan birinin yaptığı bir kötülük. Ormanlık alanda bulunuyor. Yardım edilmeye çalışılıyor. Ancak bu, pek de mümkün olmuyor yazık ki.

İkinci olay, bir hırsızlık vakası.

Çalınan üç inek. Ki bunlar gebe. Ve doğum yapmalarına çok az bir zaman var sahibinin söylemlerine göre. Hırsızlar alıp götürüyorlar. Önce hayvanlara kurşun sıkarak öldürüyorlar. Başlarını ve iç organlarını orada bırakıp gerisini alıp götürüyorlar.

İki olay. Ve bu olaydaki kişilere söylenebilir uygun sözcükler yok yazık ki.

Kötülük, ne kadar büyük. Ne kadar çok.

İyiliğin, güzelliğin biri az iken bir kötü olay, dünyaya sığmayacak kadar çoktur.

Sevgi, dostluk ve umutla.

İyi haftalar.